آقا بر طبق آنچه در ابتدای خطبهی ۱۲۰ نهج البلاغه آمده، میفرمایند: «تَاللَّهِ لَقَدْ عُلِّمْتُ تَبْلِیغَ الرِّسَالَاتِ وَ إِتْمَامَ الْعِدَاتِ وَ تَمَامَ الْکلِمَاتِ وَ عِنْدَنَا أَهْلَ الْبَیتِ أَبْوَابُ الْحُکمِ وَ ضِیاءُ الْأَمْرِ أَلَا وَ إِنَّ شَرَائِعَ الدِّینِ وَاحِدَهٌ وَ سُبُلَهُ قَاصِدَهٌ مَنْ أَخَذَ بِهَا لَحِقَ وَ غَنِمَ وَ مَنْ وَقَفَ عَنْهَا ضَلَّ وَ نَدِمَ اعْمَلُوا لِیوْمٍ تُذْخَرُ لَهُ الذَّخَائِرُ وَ تُبْلَى فِیهِ السَّرَائِر» یعنی: به خدا سوگند! تبلیغ رسالتها، وفاى به پیمانها، و تفسیر اوامر و هشدارهاى الهى به من [و یازده جانشین برحق آن حضرت،] آموزش داده شده، درهاى دانش و روشنایى امور انسانها نزد ما اهل بیت پیامبر (علیهمالسلام) است. آگاه باشید که قوانین دین، یکى و راههاى آن، آسان و راست است، کسى که از آن برود به قافله و سرمنزل رسد، و غنیمت بَرَد، و هر کس که از آن راه نرود گمراه شده و پشیمان گردد. مردم! براى آن روز که زاد و توشه ذخیره مىکنند، و اسرار آدمیان فاش مىگردد، عمل کنید. حاج فردوسی نیز همین سخنان گهربار را برای رفقایش تکرار میکند: «آگاه باشید که قوانین دین، یکى و راههاى آن، آسان و راست است، کسى که از آن برود به قافله و سرمنزل رسد، و غنیمت بَرَد، و هر کس که از آن راه نرود، گمراه شده و پشیمان گردد.» رفقای من، رفقای خوب حاج، قوانین منهاج فردوسیان را با جدیت تمام، پیگیری کنید تا همراه قافلهی منهاجیون و منهاجیات، رهسپار به سوی منازل عالیهی بهشت باشید. (ان شاء الله)